Hayatın acıları olduğunu kabul etmek istemeyiz.Her nedense! Hayatın temeli acı üstüne kurulu olduğunu anladığımda çok küçüktüm. Şimdilerde ise mazoşist olduğumu düşünderecek şekilde bunu kabullenmiş, acıların içinde mutlu olmaya çalışıyorum. Hayat acılar içinde mutluluğu aradığın varoluş süreci...
Öyle bir şey ki hayatın acıları, bazen tamamen acılara kodlanmış gibi hissettiriyor. Mazide ki güzel hatıralar bile acı verebiliyor insana. Mazide ki insanları özlemekten dolayı da olabilir, şimdi o yaşadıklarından çok uzakta olduğun içinde olabilir, olabilir de olabilir her türlü etkenden acı duyabilirsin. Bazı duygular tarifsizdir ama bazen duygularının özünü keşfetmeye çalıştığında acıyle yüzleştiğinde derin bir hüzün kaplar her yanını, derbeder şarkılarda bulmaya başlarsın kendini. Yaşam anlamsızlaşsa da yaşayacakların vardır, yaşamak istediklerin, hayallerin...
Bu kadar ahlam kesmişken, insan nasıl mutlu olur peki, her yanını acı sarmışken!
Mutluluk zannedildiği gibi uzakta olan bir durum değil. Mutlu edicek herhangi bir şeye de ihtiyaç yok aslında.İnsanın mutlu olmayı istemesi yeterli. Mutluluk insanın kafasında. Her şey aslında kafamızda; hayatı algıladığımız, anlamlandırdığımız şekilde. Hal böyleyse hayatı mutlu bir şekilde algılamak insanı mutlu etmeye yeter. Kimi insanlar görürsünüz, başlarına o kadar kötü şeyler gelmiştir ama hala hayata sıkı sıkıya sarılmışlardır ve bu sıkıntılarından kurtulmanın mutluluğunu yaşıyorlardır.
Anlattığım gibi basit olmadığını kabul etsem de, fazlasıyla da ahkam kestiğimin farkında olsam da son zamanlarda etrafımda ki insanların mutsuzluğu, hatta okuduğum bloglarda bile bir hüzün havası hakim olması, böyle ahkam kesmeye sürükledi.İnsanların mutlu olabilmesini istiyorum...
Mutluluğun zincirleme etkisiyle mutluluğuma mutluluk katmak istiyorum. Mutluluğumdan bir şeyler eksiltmesin hiç bir şey...
Rüzgarın tenini okşayışını hissetmek, güneş batımı veyahut doğuşunda ki renk oyunlarında çocuk olduğunu hayal etmek, yeni ümitler bulmak batan güneşin ardından doğacak yeni günde veyahut günün başlangıcında ki doğan güneşte...
Ne bileyim; yaşadığını hissettirecek her şeyle mutlu olabilmek işte. Mutlu olduğunuzu, her şeyin daha güzel olacağını düşleyin...
Dipnot olarak bu konuda bilirkişi değilim.Nacizane kendi düşüncelerimdir. Herkesin mutlu olabileceği bir dünya ümidiyle...
Çok fazla sigara içmeye başladım yine.Stresten olsa gerek.
