Aşk; Yalnızlığın Ümidi

Yüreğimi parçalayarak, anılar saçılıyor odaya. Canlanıyor anılar, yaşlı gözlerimde. Seyrediyorum anılarımı derbeder ve üzgün...
Açıyorum pencereyi, hafifce esen rüzgarın yüzümü okşayışını hissediyorum. Yangın yeri yüreğimi, serinletiyor hafiften.
Anılarımı rüzgara bırakıyorum. Sana getirsin diye, yüreğine dokundursun diye... Etrafında esen rüzgarlarda anılarımız esiyor. Anılarla esen o rüzgarlar, yüreğine dokunacaklar...
...
...
...
Çok sert esen rüzgarda, yağan yağmura şemsiyeyi açmaya çalışmak gibi; göz kapaklarım, göz yaşlarıma mani olmaya çalışıyor...
Böyle bir havada balık ekmek yemeye çalışmak gibi hayallerimi yiyorum. Kılçıkları yüreğime takılıyor...
...
...
...
Yitirilmiş masumiyetle yitirilen aşka dökülen gözyaşının, kurak toprağa can vermesi tüm ümidim...

Anneannem

Sevgili anneannem,

En doğru anlatan kelimeler hangileridir bilemem aslında; ama basit olsada seni anlatacak en güzel cümle "iyi insandın". Yalan dünyada vardın, şimdi yoksun.Çok sevdiğin Bursa'da dünyadan gittin. Bursa'ya laf söyletmezdin. Güzel memleket derdin de başka bir şey demezdin. Çok çabuk kızardın ama hiç kin tutmazdın. Bilirdin aslında kızdırırdık bazen seni; "Bursa küçük memleket" derdik, hemen " Bursa şöyle büyük şehir, böyle büyük şehir" anlatırdın. Dondurmayı çok severdin; " dondurma alalım mı" dediğimizde,  hemen, "hadi" derdin. Bir yere gideleceği zamanda ise ilk hazır olan insandı. Allah rahmet eylesin. Nur içinde yatsın.

Vedaya dair neler yazdığımı araştırırken buldum, yorumumu. Sonra yazdıklarıma takıldım, kaldım. "Zaman dengesiz, hayat adaletsiz... Zaman insanları sevdiğinden kopartırken, tekrar birleştirsin diye bekliyorsun.Zamanı durdurmanın mümkün olmaması zaten, hasretliğe ümit olan. Can sıkıyor işte!" Bunları söylemiştim, çok önceleri kendi blogumun yorum kısmında. Öyle bir şey ki; anneannemle beraber şu yakın zaman da çok şeyler kaybettim aslında. Yazdığım cümleler çok anlamlı geldi. Vedadan bahsederken yazmak istedim.

Daha önce blogumda üstü kapalı yazmaya çalıştım aslında; hayat bir kaybediş serüveni. Hiç bir şey kaybetmesende her geçen anı kaybettiğin, kaybediş serüveni. Hayatın acı gerçekleri...


Anneannem
1926 - 2012 
30 Mart
Seni seven ailen adına, Torunun...
Allah rahmet eylesin!