Sorarım size;
Hayatımızın bir saniyesinde ki mutluluğu sonsuza yayabilir miyiz?
Havaya sıçradığımızda havada asılı kaldığımız o bir saniyeyi sonsuzluğa yayabilirsek, kuşlar gibi uçmuş olur muyuz?
Sevgiliye sarıldığımızda ki huzurun, mutluluğun bir saniyesini sonsuza yayabilirsek, sevgiliyle sonsuza kadar mutlu, huzurlu olunabilir mi?
Yaşamda kaçırdığımız bir saniyeleri toplasak, farkına vardıklarımızdan çıkarsak kendimizi yaşamış hissedebilir miyiz?
Yaşamın neresinde durursak o kaçan bir saniyeleri görebiliriz?
Bizi biz yapan anılarımızın toplam saniyesi çok uzun olmadığından mı, ölürken bunları anlık bir zamanda film şeridi gibi görürüz?
Oysa ben hayatımın her saniyesini son anımda izlemek isterken, anlık mutluluklara tutunarak yaşadığımın mı farkına varıcam?
Yaşamı çok uzun zannederken, kısalığının farkına varmak kaçırdığımız zamanı geri getirebilir mi?
İçim acır, kanayan bir yara olur kaçan saniyeler, yaşamak isterken delicesine...
4 yorum:
''...İçim acır, kanayan bir yara olur kaçan saniyeler, yaşamak isterken delicesine...''
çok içimi acıttı bu cümle ve çok hissettim tüm o saniyeleri..:)
Devamı: http://gezergen.blogspot.com/2009/04/hayatn-bir-saniyesi.html#ixzz1Cwun8nKd
İlgine, yorumuna ben teşekkür ederim.
Senin gibi hislere tercüman olamasamda, yazdıklarımı hissettirebildiysem ne mutlu...! <3
gün içinde vakit buldukça okudum bloğu ve okumuş olmak için değil; bir sonraki yazıyı meark ettiğim için yaptım bunu...
daha bir çok yazını okumak ve keyfini çıkartmak dileğiyle sevgiler:))
Blog sayfasini kapatip kapatmamayi düsünüyordum uzun zamandir. Ne zararı var ki diyordum, sonra ne geregi var ki diyordum.Fikirlerim sayende netleşti. Artık kapamayacağım ya da kapatamayacağım.
Bir kişinin yazdıklarıma önem verdiğini duymak o kadar hoş ki...
Teşekkür ederim, hem de çok.
sevgiler... <3
Yorum Gönder