14 Nisan 2012 Cumartesi

Aşk; Yalnızlığın Ümidi

Yüreğimi parçalayarak, anılar saçılıyor odaya. Canlanıyor anılar, yaşlı gözlerimde. Seyrediyorum anılarımı derbeder ve üzgün...
Açıyorum pencereyi, hafifce esen rüzgarın yüzümü okşayışını hissediyorum. Yangın yeri yüreğimi, serinletiyor hafiften.
Anılarımı rüzgara bırakıyorum. Sana getirsin diye, yüreğine dokundursun diye... Etrafında esen rüzgarlarda anılarımız esiyor. Anılarla esen o rüzgarlar, yüreğine dokunacaklar...
...
...
...
Çok sert esen rüzgarda, yağan yağmura şemsiyeyi açmaya çalışmak gibi; göz kapaklarım, göz yaşlarıma mani olmaya çalışıyor...
Böyle bir havada balık ekmek yemeye çalışmak gibi hayallerimi yiyorum. Kılçıkları yüreğime takılıyor...
...
...
...
Yitirilmiş masumiyetle yitirilen aşka dökülen gözyaşının, kurak toprağa can vermesi tüm ümidim...

4 yorum:

Adsız dedi ki...

Vayyyy dostum. Aşk acisi cekiyosun galba. Boşver be dostum, degmez hic kmseye. Üzlme!

nomen dedi ki...

Yüreğinize sağlık. Tez zamanda yalnızlığa arzu ettiğiniz umudun doğmasını dilerim.

gezergen dedi ki...

Vay Adsız Dostum Hoşgeldin :) Her zaman ki adsız mısın bilmiyorum ama senden başka böyle yazan adsız yok :D
Üzülmek veya sevinmek; hissettiğim gibi yaşamak istiyorum. Üzüntüden kaçmıyorum :) Sağ ol yorumun için...

@Sevgili nomen

Teşekkür ederim. Eski dostlarımı yeniden görmüş gibiyim bu gece :) Yalnızlığa alışığım, sorun şu ki yalnız olmamanın nasıl bir şey olduğunu gördüm :( Bundan sonrasında yalnızlık biraz zorlayacak galiba :( Tekrar teşekkür ediyorum, eksik olmayın efenim...

Adsız dedi ki...

Hrzmanki adsiz :D Hissettiklerin mutlu etsin seni. Cok ciddiye aliyorsun hayati, salla bea :D