Gölgeler Ruhumun Karanlığıdır

Yok oluşa giden yolun neresindeyim bilmiyorum. Durup bakamıyorum bile. Her yer karanlık...
Bir kibrit çaktım, karanlığa. Bir an sanki aydınlanıverdi etraf...
Ben o kibrite mutluluk dedim, karanlığa ise hayatım...

Gölgeler ruhumun karanlığıdır aslında. Karanlığımı gölgeme sakladım, görmediniz. Karanlığım hep etrafımdaydı...
Kaçamadım...!

Her anım son duraktan, bir öncesi. Sonra ki anın son durak olmaması muamma.
Nihayetinde enke ışıması...