Bir kibrit çaktım, karanlığa. Bir an sanki aydınlanıverdi etraf...
Ben o kibrite mutluluk dedim, karanlığa ise hayatım...
Gölgeler ruhumun karanlığıdır aslında. Karanlığımı gölgeme sakladım, görmediniz. Karanlığım hep etrafımdaydı...
Kaçamadım...!
Her anım son duraktan, bir öncesi. Sonra ki anın son durak olmaması muamma.
Nihayetinde enke ışıması...
2 yorum:
yine bunalima balamissiin, raat olllllll!! Relax baby :D
Rahatım bebek, problem yok! Malum son...
Her şey olması gerektiği gibi olur. Olacak ve öleceğin çaresi yok ne yazık ki...
Yorum Gönder